Peritiwa ini berlaku sekitar tahun 60an yang lalu.Aku tuliskan coretan ini sekadar untuk korang renungkan.Pada suatu hari seorang lelaki dari kaum Red Indian,telah pergi kepekan untuk membeli barang-barang keperluan.Ini adalah kali pertama beliau pergi ke pekan.Sebelum ini tugas ke pekan dilakukan oleh bapanya.Namun kini bapanya telah mati ditembak,maka tugas itu terpaksa dipikulnya walaupun beliau berasa was-was untuk kepekan buat kali pertama.
(Dialog dibawah telah dialih bahasa ke bahasa Pasar Besar Selayang untuk memudahkan pemahaman)
Disebuah kedai pakaian.
Red Indian-"Taukey...Saya mau beli seluar lah...."
Towkey-"Apa silua lu mau?...Mali tengok,sini ala manyak..."
Red Indian-"Seluar kecik lah towkey...Ada ka..?"
Towkey-"Ooo...Silua kicik ka...Ala,ala...sini mali,saya kasi tunjuk.."
Red Indian-"Bukan ini lah towkey..."
Towkey-"Haiyaa...Ini silua kicik la..Budak-budak pakai punya..."
Red Indian-"Bukan budak-budak pakai punya...Ini seluar kecik orang besar pakai punya......"
Towkey-"Mengong la lu...Mana ala olang busat pakai silua kicik..Abis koyak maaa.."
Tiba-tiba dua orang pelancung mat saleh yang hanya memakai bikini lalu dihadapan kedai pakaian itu.Mendapat saku akal,lantas si Red Indian menunjuk kepada pelancung itu sambil berkata kepada towkey kedai.
Red Indian-"Towkey,tengok sana..itu macam punya seluar lah..Seluar kecik.."
Towkey-"Adoiyai...Itu ka..?Sinang cakap la,itu silua pun lu tak tau ka..?Itu olang panggei cawat la....."
Red Indian-"Laaa..Cawat apanya,itu seluar kecik lah...Cawat moyang aku yang pakai,buat pakai daun kayu 30 tahun yang lalu...."
Towkey-"Mati wa, jumpa ini macam punya olang...."
Aku-"Hahahampehhh.."
Moral / Masaalah tetap serupa walaupun penyelesaian nya berbeza.
HIDUP 1 MALAYSIA
